Po kilku tygodniach przerwy – 23 maja 2021 ruszyliśmy na drugie rozjeżdżenie. Tym razem na północ, ponownie z kuchenką, ale też z… chlebem, pasztetem i cebulą! A nawet z solniczką.
Tym razem ruszyliśmy praską stroną Wisły – Jagiellońską, a potem Modlińską, aż do mostu północnego. A potem do lasu młocińskiego. Minęliśmy (z nostalgią?) McDonalda, który dotychczas stanowił jeden z głównych elementów naszej weekendowej jazdy. Ale jak się chce robić poważny buszkraft z kuchenką i w ogóle, to nie ma zmiłuj.
O ile jechało się dobrze, o tyle przewidywaliśmy problem rozpalenia czegokolwiek, bo praktycznie przez całą sobotę padało. Ale przynajmniej ze względu na rezygnację z jazdy lasami i innymi ścieżkami – asfaltem poszło szybko i sprawnie.
W miarę łatwo, w pobliżu przystani promowej znaleźliśmy ‘bindugę’, w której o dziwo przez cały czas nikt nam nie przeszkadzał. Zabraliśmy się za zbieranie chrustu do kuchenki no i nie wyglądał on dobrze. Trzeba było się solidnie wesprzeć papierem, ale krzesiwo z noża użyte chyba 200 razy zadziałało i po dymie pojawiły się płomienie. Od razu nauka na przyszłość – zebrać patyczki na następny raz, wysuszyć w domu i będą jak znalazł.
Oprócz herbatki – wspomniane już kanapki! Przypomniały się mazurskie czasy – to była podstawa wyżywienia, na zmianę z paprykarzem szczecińskim. No i drugie skojarzenie – czyż Mazury nie wyglądały właśnie tak jak poniżej?
Powrót z krótkim postojem na bulwarach wiślanych gdzieś na wysokości Centrum Nauki Kopernik. Świeżo po zdjęciu restrykcji dotyczących maseczek, także ludzi sporo i twarze było widać 🙂
Jechało się na tyle dobrze, że zamiast skręcić do domu na Świętokrzyski – wróciliśmy na Pragę kładką przy Trasie Łazienkowskiej. Przejazd może nie długi, ale po prawie miesięcznej przerwie bardzo udany. Musimy sobie przyznać jakąś odznakę rozpalaczy z mokrego.
